Οι trans προσωπικότητες αλλάζουν τον κόσμο: Γιορτάζοντας την 50η επέτειο του Stonewall
Αγαπάμε το Pride! Λατρεύουμε τις παρελάσεις, τα πάρτυ και το να βλέπουμε τις σημαίες του ουράνιου τόξου να ανεμίζουν παντού! Το Pride είναι πάντα μία μέρα γιορτής και διασκέδασης, μία μέρα που γιορτάζουμε το να αγαπάς τον εαυτό σου!
Αυτή τη χρονιά, όμως, την 50η επέτειο της εξέγερσης του Stonewall, κοιτάμε στο παρελθόν -πριν τις παρελάσεις, πριν τη σημαία, ακόμα και πριν ονομαστεί η γιορτή “Pride.”
Θυμόμαστε τον λόγο που ξεκίνησε το κίνημα του "Pride" και τις αφανείς trans γυναίκες που μας οδήγησαν στην αλλαγή.
Τι συνέβη εκείνη τη νύχτα το 1969
Μπορείς να ευχαριστήσεις τη μαφία για το Stonewall. Όχι, δεν είναι αστείο! Αν και είναι μάλλον δύσκολο να το πιστέψεις, είναι πολύ σημαντικό να θυμάσαι ότι, μέχρι πρόσφατα, ήταν παράνομο να κρατάς το χέρι, να χορέψεις, ή να φιλήσεις κάποιον του ίδιου φύλου. Ήταν επίσης παράνομο να φοράς ρούχα που δεν υποδηλώνουν το φύλο σου, οπότε η κοινότητα LGBTQ, έψαχνε ιδιωτικούς χώρους, όπου μπορούσαν να είναι ο πραγματικός τους εαυτός. Η μαφία, που μυρίστηκε την ευκαιρία να βγάλει λεφτά, ήταν ιδιοκτήτες πολλών gay μπαρ στο Greenwich Village, της Νέας Υόρκης.
Το Stonewall Inn το 1969, ήταν ένα καινούργιο, φιλικό προς τους gay στέκι και είχε γίνει ένα σημαντικό μέρος για το Village χάρη στη φθηνή είσοδο και τον χορό (τα περισσότερα gay μπαρ δεν επέτρεπαν τον χορό τότε).
Οι επιδρομές της αστυνομίας ήταν συχνό φαινόμενο, αλλά χάρη στην επιρροή της μαφίας, οι ιδιοκτήτες των μπαρ μάθαιναν από πριν ότι θα συνέβαιναν, από αστυνομικούς που πλήρωναν. Όταν η αστυνομία μπήκε στο Stonewall και άρχισε να χτυπάει ανθρώπους, όμως, τις πρώτες πρωινές ώρες της 28ης Ιουνίου 1969, ήταν αναπάντεχο. Δεν υπήρξε καμία προειδοποίηση. Και αντί να φύγουν οι θαμώνες του Stonewall, έμειναν. Ήταν θυμωμένοι. Οι κάτοικοι της γειτονιάς ήταν θυμωμένοι και αυτοί. Τους είχε κουράσει ο εκφοβισμός και ο θυμός τους ξεχείλισε.
Τιμώντας τις trans Ηρωίδες
H Marsha P. Johnson, μία μαύρη trans γυναίκα, γιόρταζε τα 25α γενέθλια της στο Stonewall. Η Marsha, drag queen και ακτιβίστρια υπέρ των δικαιωμάτων που έχουν οι trans, οι gay και οι άνθρωποι με AIDS, ήταν μία από τους πρώτους που αντιστάθηκαν εκείνη τη νύχτα.
H Sylvia Rivera, παιδί ενός Πουερτορικανού και μίας Βενεζουελανής, ήταν και εκείνη εκεί. Η Sylvia και η Marsha ήταν φίλες και μαζί είχαν ιδρύσει την Street Transvestite Action Revolutionaries (ο όρος trans δεν χρησιμοποιούταν πολύ το 1960), ένα γκρουπ που βοηθούσε φτωχούς ανθρώπους που τους είχαν διώξει οι οικογένειές τους. Η Sylvia πέταξε ένα από τα πρώτα μπουκάλια.
Περισσότερα μπουκάλια ακολούθησαν, μαζί με τούβλα. Σύντομα και άλλοι στάθηκαν στο πλευρό της Marsha και της Sylvia και οι ταραχές μετατράπηκαν σε κανονική εξέγερση. Εκατοντάδες άνθρωποι πήραν μέρος εκείνη την πρώτη νύχτα, αλλά χιλιάδες ακολούθησαν και σύντομα συγκεντρώνονταν κάθε νύχτα. Και ενώ το Stonewall δεν έφερε την αλλαγή αυτόματα, έδωσε ζωή στο κίνημα υπέρ των δικαιωμάτων των LGBTQ και αυτός ήταν ο λόγος που το μπαρ ονομάστηκε Εθνικό Μνημείο, από τον Πρόεδρο Ομπάμα, το 2016.
Ένα Παγκόσμιο Κίνημα
Η εξέγερση του Stonewall δεν αναζωογόνησε απλά το κίνημα υπέρ των δικαιωμάτων των LGBTQ στην Αμερική· ενέπνευσε προσπάθειες για την ελευθερία τους, σε όλον τον κόσμο. Αμέσως μετά το Stonewall, το Gay Liberation Front οργανώθηκε στην Νέα Υόρκη και εξαπλώθηκε στο Ηνωμένο Βασίλειο και τον Καναδά, μέσα σε έναν χρόνο, εμπνέοντας παρόμοιους οργανισμούς, σε όλη την Ευρώπη.
Τα επόμενα χρόνια έφεραν μία έκρηξη νικών για τον LGBTQ κόσμο. Η ομοφυλοφιλία έγινε νόμιμη στον Καναδά, στην Αυστρία, στην Κόστα Ρίκα, στη Φιλανδία και τη Νορβηγία. Η Σουηδία έγινε η πρώτη χώρα που επέτρεψε στους trans να κάνουν εγχείρηση αλλαγής φύλου νόμιμα. Το Ομοσπονδιακό Συμβούλιο του Πανεπιστημίου Ψυχιατρικής στην Αυστραλία και τη Νέα Ζηλανδία, έγινε το πρώτο γκρουπ που δήλωσε ότι η ομοφυλοφιλία δεν είναι ασθένεια. Η Angela Morley από την Αγγλία, έγινε η πρώτη trans γυναίκα που προτάθηκε για Όσκαρ. Και η λίστα δεν έχει τέλος.
Και μέσα σε όλα, ξεκίνησαν οι πορείες. Τον Ιούνιο του 1970 έγιναν πορείες στο Σικάγο, στη Νέα Υόρκη και το Σαν Φρανσίσκο, τιμώντας την επέτειο ενός χρόνου από την εξέγερση του Stonewall. Το Ηνωμένο Βασίλειο έκανε την πρώτη στην ιστορία παρέλαση gay pride τον Νοέμβριο του ίδιου έτους και περισσότερες πόλεις ακολούθησαν το παράδειγμα του, τα επόμενα χρόνια. Σήμερα, μεγάλο κομμάτι του κόσμου γιορτάζει τον Ιούνιο ως τον μήνα του Pride, στην μνήμη των ταραχών του Stonewall.
Υπάρχουν και άλλα που πρέπει να γίνουν
Ακόμα και μέσα στο Pride κίνημα, ιστορίες όπως εκείνη της Marsha P. Johnson και της Sylvia Rivera δεν εξιστορούνται συχνά. Επιτέλους, όμως, αυτό έχει αρχίζει να αλλάζει. Η Νέα Υόρκη θα απαθανατίσει και τις δύο, με ένα μνημείο που θα εγκατασταθεί κοντά στο Stonewall.
Αυτό είναι σίγουρα πρόοδος, αλλά υπάρχουν πολλά ακόμα που πρέπει να γίνουν. (Ας σημειώσουμε επίσης ότι, αν και οι LGBTQ διαμαρτυρίες και οι ακτιβιστές, σε μέρη όπως η Νέα Υόρκη ή το Σαν Φρανσίσκο «ακούγονται», πολλοί παλεύουν ακόμα για την ισότητα -συχνά με πολύ λίγη υποστήριξη -σε πόλεις και επαρχιακές κοινότητες, σε όλη τη χώρα.)
Τα δικαιώματα των trans είναι σε κίνδυνο παντού, και, αν και ένα άγαλμα στο κέντρο είναι καλοδεχούμενο και δικαιολογημένο, δεν μπορούμε να σταματήσουμε εκεί. Η Marsha P. Johnson και η Sylvia Rivera ήταν ηρωίδες και πήρε στον κόσμο 50 χρόνια για να μάθει την ιστορία τους. Υπάρχουν trans ήρωες που παλεύουν κάθε μέρα για δικαιοσύνη και ισότητα· και δεν πρέπει να περιμένουν τόσο για να ακουστούν.
Ανάλαβε δράση τώρα
Ενώ απολαμβάνουμε, λοιπόν, τον Pride μήνα αυτή τη χρονιά, ας αφιερώσουμε μία στιγμή, για να θυμηθούμε εκείνους που έβαλαν τον εαυτό τους σε κίνδυνο στο Stonewall 50 χρόνια πριν –εκείνους που πάλεψαν για να μπορούμε να γιορτάζουμε εμείς σήμερα.
Και ας θυμόμαστε, επίσης, αυτούς που παλεύουν αυτή τη στιγμή για να διασφαλίσουν την ισότητα για όλους.
Related Articles
